Dojazd do pałacu w Krowirkach
W roku 1678 w Krowiarkach pozostanie wzniesiony pałac z drewna. Posiadaczami zamczyska poprzednia rodzina Beess. W 1690 roku pałac zagrodził Leopold Paczyński. Od 1800 roku okazicielem drewnianego zamczyska został Grafik Strachwitz. W 1826 roku na rejonie ówczesnego drewnianego zamczyska wzniesiono odkrywczy, tym razem murowany. Następne przebudowy zamczyska miały rejon w latach 1852-77. Powstał też skwer okalający dwór. W roku 1846 Mikołaj Strachwitz odświeżył budowlę w wzoru neogotyckim. W 1842 roku Karol Strachwitz przekazał wieś rodzinie Gaszynów. W roku 1856 Hugo II Henckel von Donnersmarck poślubił Wandę von Gaschin, a dwór od tej chwili sterczał się cechą rodu Henckel von Donnersmarck. W 1892 roku pożar przemyśli północną, drewnianą część pałacu, która pozostanie regenerowana i rozszerzone w 1898 roku w wzoru secesyjnym. Od 1911 roku mieszkał tutaj Edgar Grafik von Henckel-Gaschin, a od 1939 był on cechą Jana II Grafa von Henckel-Gaschin, który w marcu 1945 roku czmychnął na jednośladzie przed wojskami Armii Czerwonej. Bieżącym okazicielem jest Adam Koc, który kupował ten cel za bezcen w zamian za osiągnięcie renowacji. Aktualnie, doprowadził ten cel do ruiny, jak też parę różnorakich reliktów w naszym kraju ( dwór w Kopicach). Przypuszczam, że znaczna część inwestowania pałacu trafiła na zachodni rynek. Naturalnie wszystko bezkarnie. Jest to raczej masowa patologia. W tym roku (2007) dżentelmen Koc raczył sprzedać dwór za 5100000.00 zł.
Powierzchnia dworu wynosi około 4 000 metrów kwadratowych. Najstarsza frakcja dworu została zbudowana w nurcie neorenesansowy i neobarokowym. Została ona zbudowana na zarysie prostokąta z ryzalitami ( ząb z przestrzeni muru w elewacji domu, wskrzeszający elewację i powiększające powierzchnię miejsc) na osiach, otynkowana na czerwono. Od przodu ryzalit wydatny, od stronicy ogrodu ryzalit zapięty trójboczny, posiada jedno piętro. Świeża frakcja dworu jest totalnie murowana w nurcie secesyjnym z dwoma piętrami. W narożnikach południowo-wschodnim i północno-zachodnim znajdują się kwadratowe wieże, które posiadają kaski namiotowe. Inne wieżyczki mają układy cylindryczny z hełmami stożkowymi. Od przodu znajdzie się najwyższa neobarokowa wieża.
Pałac posiada w podziemiach 30 piwnic, które konstytuują swoisty labirynt, natomiast na parterze i piętrach znajduje się 115 sal. Właśnie oknem jednej z nich można mieć się do zabiegu. Najwięcej wybitne klasy to sala brunatna, mauretańska, jasna, mityczna. wszystkie dawny bogato ozdabiane rzeźbami i malarstwami.
Ryzalit frontowy wieńczy czubek ze spływami i niszami, a nad nim znajdzie się najdalsza neobarokowa wieża. Czworoboczna wieża, której kask chodzi w ośmiobok posiada dwie latarnie. Żeby uzyskać się do wieży, musimy przewyższyć dosyć niepewnie wyglądający strych.
Skwer w nurcie angielskim ustanowiono w XVII wieku, a kompletnie przerobiono w latach 1852-77. Rozciąga się na 17,5 hektara. Do dziś zatrzymano system przestrzenny z osią widokową i polanami, a w drzewostanie można wydobyć wiele typów orientalnych. Nam pozostawały reszty po zabudowaniach w skweru.
Na finał wspomnę o jednym podaniu. \"Otóż w Krowiarkach miał niegdyś egzystować drugi pałac. Zapadł się pod ziemię, bo jego lokatorzy wiedli grzeszny żywot. Jednak raz w roku, w Niedzielę Palmową, rozsuwa się masa i można obejrzeć bogactwa, które kryją zaklęte wnętrza zasypanej twierdzy. Ponoć doszła tam niegdyś biedna pani z dzieckiem. Kiedy w chuście wynosiła klejnoty i monety, jej dziecko siedziało na pomoście dysydenckich bogactw. W swej zachłanności zapomniała o nim i kiedy za siódmym razem wyszła na powierzchnię z narzutką kompletną skarbów, masa się zamknęła. Zrozpaczona poradziła się rektora, jak ratować maleństwo. Duchowny doradził, by pieczołowicie za rok, w Niedzielę Palmową, udała się w to miejsce i kiedy grunt znów się rozstąpi, ocalała dziecko. Tak również sprawiła. Czekała cierpliwie i pozostała wynagrodzona. Dziecko stało pośród złocista i podtrzymywało w ręku jabłko. Tym razem nie oglądała już na szkodliwe bogactwo, chwytała potomka i odskoczyła. Wiedziała, że rzeczywisty skarb jest przy niej. Na bajeczne kosztowności opuszczonego zamczyska nikt odtąd już nie natrafił\".